Ons verplaatsen van A naar B, het is groot gedeelte van ons leven. Meestal doen we dit lopend, met de fiets, de auto of zelfs het vliegtuig als we bijvoorbeeld op vakantie gaan. Ik heb mezelf jarenlang rondgereden in een autootje. Ik denk dat ik elke dag zo’n 120 km moest overbruggen dus met de fiets was dat geen succes. De trein was misschien een optie geweest maar ook dan was ik lang onderweg geweest. De auto was voor mij gewoon de oplossing en 50 jaar lang heb ik dit in alle veiligheid kunnen doen, maar dan..
Dan wordt je ouder. Al voel ik me soms nog steeds een jonge god, mijn lichaam wordt oud. Ik merk het aan alles. De kleine pijntjes hier en daar, je benen werken minder goed mee, de conditie (misschien ook wel omdat ik al jaren niet aan sport heb gedaan), je ogen, je handen. Alles wat 20 jaar geleden nog ontzettend soepel ging gaat nu gewoon een stukje lastiger. Ik merk het vooral aan mijn handen en mijn ogen. Dingen vastpakken gaat moeizamer, ik mis de kracht in mijn handen. Ook het lezen van de krant of het zien van de tv van een afstandje kost me meer moeite. Laatst zat ik met de buurvrouw een programma te kijken en ik kon geen eens de ondertiteling lezen. Ik was een beetje in mijn tas aan het rommelen toen ze het opeens zei: “Hoe gaat het eigenlijk met autorijden”? Hoe gaat het met autorijden dacht ik bij mezelf, hoe kom je hier nu opeens bij. “Ja, met autorijden”, zei ze nog een keer. Nou dat autorijden ging prima zei ik tegen haar en ik kapte het gesprek af. Toen ik s’ avonds in bed lag begon ik er toch over na te denken. Autorijden hoort zo bij het leven, mijn leven, maar straks kan dat inderdaad misschien wel helemaal niet meer. De laatste 50 jaar ben ik zo afhankelijk geweest van mijn auto, ik heb geen eens een fiets meer staan in de schuur. Ik viel vervolgens wel in slaap maar de vraag bleef de hele week maar in mijn hoofd malen.
Gister heb ik mezelf voorgenomen dat het tijd is voor verandering. Ik kan op dit moment nog autorijden maar wat nou als dat straks niet meer kan. Dan val ik in een keer in het niets. Ik besloot voor mezelf dat het tijd is om weer een fiets te kopen. Het hoeft geen dure of spectaculaire fiets te zijn maar gewoon eentje waar ik bijvoorbeeld mee naar het dorp kan fietsen. Hierdoor wen ik alvast weer een beetje aan het gevoel en mocht ik dan niet meer kunnen autorijden is de stap ook niet zo groot. Ik heb me al een beetje georiënteerd op het gebied van fietsen. Bij Fietsenwinkel zag ik er bijvoorbeeld al een paar mooie staan. Het is tijd voor verandering en die nieuwe fietsen gaan we zeker eerdaags halen!